“Η ΜΗΧΑΝΗ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ “ΑΝΟΙΞΕ” ΑΥΤΗ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ”
Ο καθηγητής φυσικής ξεκίνησε το εγχείρημα του από μια εξίσωση που αποτέλεσε τη θεωρητική βάση για τη δημιουργία μιας πραγματικής μηχανής χρόνου.
Δημιούργησε τη συσκευή του στα πρότυπα της θεωρίας σχετικότητας του Albert Einstein, κατά την οποία, ο χρόνος επιταχύνει, ή επιβραδύνει ανάλογα με την ταχύτητα με την οποία ένα αντικείμενο κινείται.
Βάσει αυτής της θεωρίας, ο χρόνος περνά πιο αργά για όσους ταξιδεύουν κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Δηλαδή, αν ένας αστροναύτης «σουλατσάρει» στο διάστημα με αυτήν την ταχύτητα (κάτι αδύνατον προς το παρόν) για μόλις μια εβδομάδα, όταν θα επιστρέψει, θα διαπιστώσει ότι έλειπε 10 χρόνια. Δηλαδή, θα έχει ουσιαστικά ταξιδέψει στο μέλλον! Κι αν οι περισσότεροι φυσικοί αποδέχονται ότι πιθανότατα ο χρόνος μπορεί να «παραβιαστεί» σε συνάρτηση με το μέλλον, το παρελθόν είναι μια άλλη ιστορία…
Το ταξίδι του Mallett στο παρελθόν, βασίζεται στη γενική θεωρία της σχετικότητας. Σύμφωνα με αυτή, τα αντικείμενα λυγίζουν τον χώρο και τον χρόνο. Για να καταλάβετε πώς, σκεφτείτε τι γίνεται στο δίχτυ του τραμπολίνου όταν πηδάτε ψηλά και προσγειώνεστε με δύναμη. Το αποτέλεσμα της ενέργειας μας, της καμπύλωσης δηλαδή που δημιουργείται στο δίχτυ, το έχουμε ονομάσει βαρύτητα. Μεγαλύτερη η βαρύτητα, βραδύτερος ο χρόνος.
“Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΛΥΓΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΡΙΒΕΙ ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ”
Τώρα σκεφτείτε ότι μπορείτε όχι μόνο να ΛΥΓΙΣΕΤΕ αλλά και να ΣΤΡΙΨΕΤΕ τον χωροχρόνο, έννοια την οποία εισάγει ο καθηγητής ως πιθανότητα.
“Στη θεωρία του Αϊνστάιν, αυτό που ονομάζουμε χώρο περιλαμβάνει επίσης χρόνο – γι ‘αυτό ονομάζεται χωροχρόνος. Ό, τι κι αν κάνετε στον χώρο συμβαίνει και στον χρόνο”, δηλώνει ο Mallet στο CNN, επισημαίνοντας ότι είναι θεωρητικά δυνατό να περιστρέφεται ο χρόνος σε μια λούπα που θα επιτρέπει το ταξίδι του χρόνου στο παρελθόν. Μάλιστα δημιούργησε ένα πρωτότυπο (μια μηχανή) που δείχνει με ποιον τρόπο τα λέιζερ μπορούν να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού του στόχου.
“Η μελέτη του είδους του βαρυτικού πεδίου που παράγεται από δακτυλιοειδές λέιζερ, θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια χρονομηχανή που βασίζεται σε κυκλοφορούσα δέσμη φωτός”.
Ο Mallet χρειάστηκε 6 μήνες να αποδείξει ότι η κίνηση του φωτός σε δακτύλιο, (paper) θα μπορούσε να στρίψει τον χώρο. Του πήρε άλλα δυο χρόνια να αποδείξει ότι στρίβοντας τον χώρο θα μπορούσε να γυρίσει πίσω στον χρόνο.
Ωστόσο, όσο αισιόδοξος είναι ο ίδιος για τη θεωρία του, τόσο οι συνάδελφοι του, την αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό.
«Δεν πιστεύω ότι θα καταλήξει κάπου γιατί νομίζω ότι υπάρχουν σοβαρές αδυναμίες στα μαθηματικά αλλά και στο σκεπτικό του και πρακτικά η δημιουργία μιας τέτοιας συσκευής είναι ανέφικτη», δήλωσε ο διάσημος αστροφυσικός Paul Sutter στο Διεθνές δίκτυο.
Αλλά και ο ίδιος ο Mallet παραδέχεται ότι προς το παρόν είναι όλα θεωρητικά. Λέει μάλιστα χαριτολογώντας ότι ακόμη κι αν αποδειχθεί ότι η μηχανή δουλεύει, αυτή θα είχε έναν σοβαρό περιορισμό, πέραν αυτού της αποστολής ανθρώπου σε ταξίδι στον χωροχρόνο.
Καθώς η αποστολή των πληροφοριών προς το παρελθόν θα ήταν δυνατή μέχρι στο σημείο του χρόνου οπότε ενεργοποιήθηκε το μηχάνημα, δεν θα μπορούσε κανείς να αλλάξει τον ρου της ιστορίας της παλαιότερης της στιγμής αυτής, αλλά και του βαθύτερου παρελθόντος.
Προς… το παρόν δηλαδή.