ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΟΥΣ ΓΑΛΑΞΙΕΣ

ανταστείτε μια αράχνη να «περπατάει» στον αέρα κι εσείς να μην μπορείτε να διακρίνετε, να μην γνωρίζετε δηλαδή τίποτα για τον ιστό που τη συγκρατεί…
Κάπως έτσι αισθάνθηκαν οι αστροφυσικοί όταν κατέγραψαν συντονισμένο «χορό» μεταξύ γαλαξιών που απέχουν μεταξύ τους έτη φωτός μακριά!
Κατέγραψαν δηλαδή, έναν συντονισμό στην περιστροφή τους, αντίθετα με τη φορά του ρολογιού, πράγμα που με τα σημερινά δεδομένα δύσκολα εξηγείται.
Πως είναι δυνατόν σε γαλαξίες που απέχουν περισσότερα από 20 εκατομμύρια έτη φωτός να υπάρχουν τέτοιες αλληλεπιδράσεις;
Πρόκειται για δομές μεγάλης κλίμακας;
Ένα συνδετικό ιστό που εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε;
Ποια να είναι αυτή η άγνωστη δύναμη που κινεί μακρινούς γαλαξίες σε όμοιους σχηματισμούς?

“κοσμικα νηματα και αγνωστοι κομβοι συνδεουν ακομη και τους πιο μακρινους γαλαξιες”

“εαν αποδειχθει αυτη η συνδεση μεταξυ γαλαξιων, ίσως οι επιστημονες αναγκαστουν σε ενα restart στις γνωσεις τους για το συμπαν.”

Αν και οι έρευνες, σχετικά με αυτό το παράξενο φαινόμενο είναι ακόμη στα σπάργανα, οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι γαλαξίες που εμφανίζονται συγχρονισμένοι, είναι δυνατόν να είναι ενσωματωμένοι σε μια δομή.
Μια τέτοια δυναμική, θα μπορούσε να προκαλέσει το είδος της συνοχής μεταξύ της περιστροφής των γαλαξιών και των κινήσεων των γειτόνων τους, αλλά θα χρειαστούν αρκετές έρευνες ακόμη για να αποδειχθεί.
Η αλήθεια είναι ότι κοντινοί γαλαξίες, αλληλεπιδρούν βαρυτικά. Το φαινόμενο του «γαλακτικού κανιβαλισμού», όταν δηλαδή ένας γαλαξίας καταπίνει έναν άλλο, είναι στο πλαίσιο αυτής της αλληλεπίδρασης. Αλλά αυτό το νέο φαινόμενο ξεφεύγει από τα προβλεπόμενα.
Η έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2019 στο επιστημονικό περιοδικό “The Astrophysical Journal”, όπου αναφέρεται ότι εκατοντάδες γαλαξίες περιστρέφονται σε συγχρονισμό με άλλους εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, έκανε αίσθηση.
Μελετήθηκαν 445 γαλαξίες, 400 δις έτη φωτός από τη γη, για να παρατηρηθεί ότι πολλοί από αυτούς που που περιστρέφονται προς μια κατεύθυνση προς τη Γη, γειτνίαζαν με αυτούς που κινούνταν προς τη Γη, ενώ εκείνοι που περιστρέφονταν προς την αντίθετη κατεύθυνση, ήταν κοντά με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τη Γη.
Η ανακάλυψη αυτή «ακουμπάει» σε φαινόμενα που αποκαλούμε «δομές μεγάλης κλίμακας», τα οποία αναφέρονται στα μεγαλύτερα αντικείμενα του διαστήματος. Οι δομές αυτές αποτελούνται από αέριο υδρογόνο και σκοτεινή ύλη, ενώ παίρνουν τη μορφή νημάτων και κόμβων που συνδέουν γαλαξίες σε ένα τεράστιο δίκτυο που λέγεται «κοσμικός ιστός».
Γνωρίζουμε ότι αυτές οι δομές επηρεάζουν σημαντικά την εξέλιξη και τις κινήσεις των γαλαξιών, αλλά μόλις και αγγίξαμε τη γνώση για την προέλευση της δυναμικής αυτής.
Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται το φαινόμενο. Το 2014 μια ομάδα είχε δει κάτι ανάλογο στην περίεργη ευθυγράμμιση των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών στους πυρήνες των κβάζαρ (αρχαίοι γαλαξίες), δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η παρακολούθηση τότε έγινε με το μεγάλο τηλεσκόπιο (VLT) της Χιλής. Οι αστρονόμοι αυτοί είχαν δει ότι οι άξονες περιστροφής 19 τέτοιων γαλαξιών, ήταν παράλληλοι, παρά την τεράστια απόσταση που τους χώριζε.
Η ανακάλυψη δημοσιεύτηκε τότε στο «Astronomics and Astrophysics” και αποτελεί έναν δείκτη ότι οι μεγάλης κλίμακας δομές επηρέασαν τη δυναμική των γαλαξιών, σε τεράστιες αποστάσεις στο πρώιμο σύμπαν.
Η αποκάλυψη της αλήθειας, όποτε και αν γίνει, θα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα στα βασικά κοσμολογικά μοντέλα. Θα είναι ίσως η αιτία που θα μας ωθήσει σε ένα “restart” στις γνώσεις μας για το σύμπαν.
Ωστόσο, για να γίνει αυτό χρειάζονται επιπλέον παρατηρήσεις, μελέτη και επιβεβαιώσεις.
Τα ραδιοτηλεσκόπια του μέλλοντος, όπως το «Square Kilometre Array” ίσως είναι σε θέση να διερευνήσουν αυτές τις μυστηριώδεις ευθυγραμμίσεις με μεγαλύτερη λεπτομέρεια.